Waarom het net zo moeilijk is als AML-monitoring
AML en sancties worden meestal in één adem genoemd. Maar hoewel ze nauw met elkaar verbonden zijn, zijn ze niet hetzelfde. Toegegeven, gesanctioneerde entiteiten zouden heel goed ook betrokken kunnen zijn bij het witwassen van geld, maar dit is niet altijd de reden waarom dergelijke entiteiten op een sanctielijst staan. Sancties zijn algemeen bekend als een middel om politieke druk uit te oefenen op buitenlandse regimes. Maar het is niet de enige reden voor sancties.
Het sanctioneren wordt steeds complexer als de regelgeving verandert. Ze gelden in geen geval alleen voor buitenlandse regimes. Het geldt bijvoorbeeld ook voor activiteiten. Sancties worden gebruikt voor:
- Specifieke mensen
- Blokkerende financiering van specifieke activiteiten
- Toezicht op vergunningen die vereist zijn voor specifieke goederen bij de uitvoer ervan naar gesanctioneerde landen.
In dit artikel wordt uitgelegd waarom het toezicht op sancties niet zo eenvoudig en eenvoudig is als men zou denken. Het bespreekt ook de rol die technologie kan spelen bij het monitoren van sancties.
Misvatting 1: De werking van een lijst maakt sanctiebewaking eenvoudig
AML-monitoring kan soms lijken op een speurtocht. Je zoekt naar aanwijzingen om een hooiberg te vinden. Als je er eindelijk bent, kom je erachter dat je nog steeds een naald in die hooiberg moet vinden.
Onderschat echter niet de inspanning die wordt geleverd voor het toezicht op de naleving van de sancties. Het matchen van transacties met een sanctielijst klinkt misschien gemakkelijk, maar dat is het niet. Er zijn veel redenen waarom banken zich niet zouden kunnen houden aan de regels voor het toezicht op sancties. Politieke spanningen kunnen dit soort monitoring bemoeilijken. Een voorbeeld hiervan is de huidige kloof tussen de Verenigde Staten van Amerika en Europa over hoe Iran moet worden benaderd nadat de VS de nucleaire overeenkomst die onder de regering-Obama was gesloten, heeft geannuleerd.
Politieke ambiguïteit maakt het voor de mondiale banken moeilijk om te beslissen over de verwerking van transacties. Het dwingt banken om hun risicobereidheid te herzien en mogelijk hun beleid dringend te wijzigen. Dit soort situaties vraagt om geavanceerde en aanpasbare software die onmiddellijk een geherdefinieerd beleid kan installeren. Maar dit voorbeeld is buitengewoon ingewikkeld. De meeste problemen die leiden tot nalevingsfouten bij het toezicht op de naleving van sancties zijn alledaagser. Dit brengt ons bij het tweede misverstand.
Misvatting 2: Sanctiebewaking is een eenvoudig proces van naamsverandering.
Zoals gezegd, heeft het toezicht op de sancties het voordeel dat er met een gegevenslijst wordt gewerkt. Dat maakt het niet veel gemakkelijker dan toezicht op het witwassen van geld. Het is belangrijk om te benadrukken dat screening geen eenvoudig proces is voor het matchen van namen. Het vereist het analyseren van gegevens uit diverse en soms tegenstrijdige tools en sanctielijsten. Voor succesvolle analyses vraagt de monitoringtechnologie om een specifiek niveau van verfijning. De toepassing moet slim genoeg zijn om gesanctioneerde entiteiten te herkennen. Zelfs als er geen exacte match is op een lijst. Dit is vooral moeilijk voor die financiële instellingen waar de gegevensbronnen niet met elkaar verbonden zijn. Niet-verbonden gegevensbronnen kunnen leiden tot problemen zoals onnauwkeurige of onvolledige gegevens. Helaas hebben de meeste traditionele banken te maken met dit probleem.
De technologie voor machinaal leren genereert en combineert signalen voor banken met verspreide gegevensbronnen om de vals-positieven te scheiden van de werkelijke positieve waarschuwingen. Machine learning technologie stelt de applicatie in staat om te leren van de input van een compliance officer wanneer hij een waarschuwing beoordeelt en afhandelt. De volgende keer dat een soortgelijk signaal verschijnt, herkent het systeem dat er eerder een soortgelijk signaal was en weet het wat ermee te doen. Het systeem zal ofwel automatisch een vals-positieve transactie verwerken, ofwel de waarschuwing naar een compliance officer sturen voor verder onderzoek.
Het koppelen van de sanctietoepassing aan een automatisch bijgewerkte databank van sanctielijsten beperkt het risico op het missen van nieuw gesanctioneerde entiteiten. Ook hoeft het systeem bij het opleggen van nieuwe sancties niet handmatig te worden bijgewerkt met sanctieregels.
Misvatting 3: elke transactie is een mogelijke hit op de sanctielijst
Naleving ervan vergt veel inspanning en personeel. Daarom is het belangrijk om slim te zijn in het bewaken van de prioriteiten. Elke betaling heeft niet hetzelfde controleniveau nodig. Ook heeft niet elke klant evenveel controle nodig. Omdat binnenlandse betalingen bijvoorbeeld onder dezelfde jurisdictie vallen, zijn ze minder vaak aan sancties onderworpen dan grensoverschrijdende betalingen.
Als de monitoringtoepassing daar geen rekening mee houdt, betekent dit dat het meer werk zou kunnen opleveren voor de compliance officers door het veroorzaken van valse positieve waarschuwingen. Sanctiebewaking vraagt om technologie die de bewakingsroutines voor bepaalde betalingen kan intensiveren ten opzichte van andere.
Om de monitoringprioriteiten veilig te configureren, moet de monitoringapplicatie rekening kunnen houden met het netwerk van een klant om verdacht gedrag te identificeren. Als een cliënt voortdurend grensoverschrijdende betalingen doet aan ontvangers met aliassen als Ahmed de Wijze of Igor de Grote, zou dat een reden voor verdenking moeten zijn. Ook in minder voor de hand liggende situaties moet het systeem patronen kunnen vinden in de gedrags- en netwerkgegevens van een cliënt. Het feit dat je een cliënt in het KYC-proces hebt gezuiverd, betekent niet dat hij niet in contact zal komen met gesanctioneerde entiteiten. Met continue monitoring kan het risico van een cliënt worden verlaagd of verhoogd. Dat zal het systeem helpen bij het bepalen van de rangorde van individuele alerts.
Een gebrek aan richtlijnen maakt AML-monitoring ongrijpbaar. Maar sanctiemonitoring heeft zijn eigen uitdagingen. De technologie helpt om het toezicht op sancties veel gemakkelijker en effectiever te maken. Tegelijkertijd verlaagt het het aantal fout-positieven en daarmee de totale alarmering.
